هیدروکربن‌های سنگین شامل موادی با دانسیته بالای ۰.۸۱ گرم بر سانتی‌متر مکعب هستند که فلش پوینت آنها حداقل ۴۰ است و طول زنجیره‌ی هیدروکربن­‌های سنگین تولیدی بسته به نوع کاربرد آن‌ها متفاوت است. عموماً گستره هیدروکربنی آن‌ها از C12 به بالا است.

برش‌های هیدروکربن‌های سنگین بر اساس تنظیم گرانروی در گریدهای ۲۸۰،۱۸۰ و۳۸۰ تولید می‌شوند. هیدروکربن‌های سنگین که متشکل از برش‌های سنگین‌تر از نفت و گاز است و بر حسب موارد مصرف با استفاده از برش‌ها و ترکیبات نفتی، تنظیم گرانروی می­‌شوند.

هیدروکربن سنگین عرضه شده توسط شرکت توسعه تجارت پایدار مایا از برش میعانات گازی پارس جنوبی حاصل می­شود که طی آن در فرایند تقطیر میعانات گازی، هیدروکربن سبک و سنگین از یکدیگر تفکیک می­شوند طی فعل و انفعالات برچ تقطیر، مولکول های کوچک و سبکتر (دارای یک تا چهار اتک کربن) به سمت بالای ستون آمده و مولوکول های سنگین و دیرجوش تر (دارای پنج تا بیست اتم کربن و حتی بیشتر) در قعر آن باقی می مانند.  

هیدروکربن سنگین دامنه تقطیری ۲۵۰ تا ۴۰۰ درجه سانتیگراد را داشته و در موتورهای دیزلی درون سوز، مشعل های خانگی و سایر ادوات صنعتی کاربرد زیادی دارد . این هیدروکربن سنگین که با نام هایی نظیر گازوئیل یا سوخت دیزل هم شناخته می شود در محدوده C14 و C25 قرار دارد . نهایتاً در خصوص گروه های عاملی این محصول می توان به پارافینیک ، نفتنیک و آروماتیک ها اشاره کرد که دارای گرانروی تقریبی 840kg/m3 می باشند .